Tall Boys – Island Of Lost Souls 7" [Big Beat, NS 79]
A Island Of Lost Souls (Written-By – N. Lewis)
B Another Half Hour Till Sunrise (Written-By – N. Lewis)
Nazwa Tall Boys kojarzy się fanom klasycznego psychobilly zazwyczaj z garażowym projektem Nigela Lewisa z połowy lat 80-tych. Doszukać się w owym projekcie nawet śladowych ilości sajko nie jest prostą sprawą, skąd więc singiel Tall Boys w tym zestawie? Jest to wyjątkowa pozycja będąca pokłosiem sesji nagraniowej The Meteors, podczas której powstawała demówka dla wytwórni I.D. Był to ostatni raz kiedy Fenech i Lewis wspólnie coś nagrywali w studio, choć juz bez Robertsona, który skonfliktowany z Fenechiem, opuścił kapelę, by grać w topowym (wówczas) postpunkowym produkcie Theater Of Hate (choć ostatecznie zagrał z tą kapela tylko jeden koncert). Na jego miejsce trafił Woody Taylor, stały bywalec na koncertach grupy, i to jego bębnienie jest uwiecznione na sesji. Niedługo potem Lewis opuścił The Meteors wskutek różnicy zdań na temat, w którą stronę powinna ewoluować grupa. Już pod nowym szyldem postanowił wydać dwie swoje kompozycje ze wspomnianej sesji. Co ciekawe w tytułowym numerze, Island Of Lost Souls (ulubiony film Lewisa), nie tylko partie kontrabasu, ale też i gitary są nagrywane przez Lewisa. Ale kawałek ze strony B, Another Half Hour Till Sunrise, to de facto stare, dobre Meteors z Fenechiem na gitarze.
Meteors - Mutant Rock 7" [WXYZ, ABCD 5]
A Mutant Rock (Written-By – P. Paul Fenech)
B Hills Have Eyes (Written-By – P. Paul Fenech)
Spory sukces komercyjny, bo singiel przez 28 tygodni utrzymywał się na brytyjskich Indie Charts, docierając najwyżej do miejsca czwartego. Fenech podobnie jak Lewis wziął dwa kawałki z demowej sesji dla I.D. by uwiecznić je na singlu, z tym, że linia basu została nagrany na nowo przez Micka White’a, 19-letniego fana The Meteors, który został zwerbowany do zespołu po odejściu Lewisa. Nie był to jedyna nowa twarz w zespole, bo jako uzupełniającego wokalistę zaproszono do współpracy Russela Jonesa, kolejnego gościa z ekipy crazies jak czasami zwano najbardziej fanatyczną publikę Meteorsów. Oba kawałki wyznaczyły nowy kierunek, w którym miała ruszyć teraz grupa, pod jednoosobowym już kierownictwem – P. Paula Fenecha. Mutant Rock to ultra energetyczny numer, stuprocentowe sajko w starym stylu, pojawiający się na większości The Bestów i koncertówek kapeli. Hills Have Eyes jest znacznie wolniejszym kawałkiem z nieco bluesowym zacięciem, ale też traktowany jako nieśmiertelny klasyk do dziś grany przez Fenecha na koncertach.
VA - Punky Party 7" Flexi-disc [Flexipop, Flexipop 25]
A1 Anti-Nowhere League - World War III
A2 The Defects - Dance (Until You Drop)
A3 The Meteors - Mutant Rock (Written-By – P. Paul Fenech)
Kawałek Mutant Rock został w tym samym roku wytłoczony na flexi-dysku, jako epka Punk Party [Fexipop, Flexipp 25] dodawana do 25 numeru zina Flexipop – oprócz niego na epce zamieszczono po jednej kompozycji punkowych ekip Anti-Nowhere League i Defects.
Meteors - Johnny Remember Me 7" [I.D., EYE 1]
A Johnny Remember Me (Written-By – Geoff Goddard) (Org. John Leyton, 1961)
B1 Wreckin' Crew (Written-By – P. Paul Fenech)
B2 Fear Of The Dark (Written-By – M. White)
Kolejny singiel grupy, który zagości na Indie Charts, tym razem przez 14 tygodni, docierając aż do drugiego miejsca. Sprzedaż była na tyle dobra, że jest to jedyny singiel Meteors, jaki trafił na brytyjską listę mainstreamową – 2 tygodnie, najwyższe miejsce 66. Po wydaniu Mutant Rock w The Meteors doszło do kolejnej roszady w składzie, Woody postanowił opuścić zespół i dołączyć do nowego, bardziej garażowego projektu Lewisa pod nazwą The Escalators. Zastąpił go Steve „Ginger” Meadham z sajkowo/rockabillowej londyńskiej grupy Ricochets. Na tytułowy kawałek nowego singla wybrano piosenkę Johna Leytona pod tytułem Johnny Remember Me, która w 1961 dotarła na 1 miejsce najlepiej sprzedających się brytyjskich singli. W wersji The Meteors żeńską partię wokalną refrenie wykonuje Helen Knight. Na stronie B znalazły się dwa numery: poświęconym fanom kapeli Wreckin' Crew, od którego nazwę wzięła druga płyta długogrająca grupy oraz Fear Of The Dark zaśpiewany przez Russela Jonesa, a skomponowany przez basistę Micka White’a – na początku lat 80-tych takie przypadki jeszcze miały miejsce, bo w późniejszym okresie P. Paul Fenech całkowicie zmonopolizował komponowanie i główny wokal w zespole.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz